Unieważnianie umów:

umowa Gminy Łask

komentarz do decyzji Sądu Najwyższego:

SN nie uznał, aby w sprawie występowało istotne zagadnienie prawne, a nasza skarga kasacyjna była oczywiście uzasadniona. Wg Sądu nie istnieje też potrzeba wykładni przepisów wywołujących rozbieżności w orzecznictwie sądów (notabene, takie orzecznictwo nie istnieje), nie zachodzi też nieważność postępowania brana pod uwagę z urzędu. Jednym słowem, SN odmówił  zajęcia się prawną regulacją działania schronisk dla zwierząt. Cementować to będzie decyzje organów administracyjnych i sądów w nieuprawnionym utożsamianiu "obszaru działalności" schroniska z "miejscem świadczenia usług" przez przedsiębiorcę prowadzącego schronisko, które prowadzi do patologii w postaci zaniechania przez gminy budowy własnych schronisk, powstawania komercyjnych schronisk-molochów na kilkaset do kilku tysięcy psów z wielu gmin oraz braku odpowiedzialności gmin za zwierzęta przekazywane przedsiębiorcom. To kolejna decyzja wymiaru sprawiedliwości dowodząca jego służalczego charakteru względem władzy wykonawczej.

umowy Gminy Miasto Sieradz

Sieradzka Telewizja Regionalna o rozprawie przed sądem I instancji w dniu 06.12.2011 r.

Sieradzka Telewizja Regionalna o wyroku sądu I instancji

komentarz do wyroku Sądu Najwyższego:

Niestety skazane na porażkę są próby przeczytania tego orzeczenia ze  zrozumieniem. Otóż początkowo SN twierdzi, iż "nie można odmówić stowarzyszeniom wymienionym w art. 11 ust. 3 u.o.z. zainteresowania prawnego w dochodzeniu stwierdzenia nieważności umowy zawartej pomimo braku odpowiedniej uchwały rady gminy" (str. 8 uzas.). A przecież właśnie brak uchwały gminnej był dla sądów I i II instancji powodem uznania skarżonych umów za nieważne. Ostatecznie SN stwierdza jednak, że organizacja społeczna wymieniona w art. 11 ust. 3 u.o.z. legitymacji do podważania takich umów nie posiada. By pogodzić tę wewnętrzną sprzeczność rozumowania, SN wikła się w rozróżnianie "wyłapywania" od "zapewnienia opieki" jako rzekomo osobnych zadań gminy i przedmiotu osobnych uchwał. SN tworzy akrobatyczną konstrukcję jakoby najpierw podejmowana była uchwała o wyłapywaniu, a "dopiero wtedy" (kiedy psy są już wyłapane) uchwała o "dalszym postępowaniu" (str. 9 uzas.). SN stwierdza wprost, że uchwały rady gminy wymagało jedynie wyłapywanie bezdomnych zwierząt (sic!), co jest stanowiskiem oczywiście sprzecznym z ówczesnym brzmieniem ustawy: wyłapywanie bezdomnych zwierząt oraz rozstrzyganie o dalszym postępowaniu z tymi zwierzętami odbywa się wyłącznie na mocy uchwały rady gminy. Wywody SN, pomijając, że zupełnie sztuczne i nie mające podstaw w literze prawa (w stanie prawnym sprzed 01.01.2012 r.), dodatkowo oparte były na "przeoczeniu", że Gmina Miasto Sieradz nie posiadała ani uchwały o wyłapywaniu, ani o dalszym postępowaniu z bezdomnymi zwierzętami.

Niestety, kolejny zły i żenująco niskich lotów wyrok sądowy w kwestii ochrony praw zwierząt, tym boleśniejszy, że autorstwa SN.

Na stronie 6 uzas. wyroku SN wskazał, iż podmiotem upoważnionym do wystąpienia z ewentualnym powództwem ustalającym nieważność takich umów jest z pewnością prokurator.

komentarz:

Prokurator Prokuratury Okręgowej w Sieradzu, Włodzimierz Klimaszewski, stoi na stanowisku, że nie leży w interesie publicznym, aby środki publiczne w wysokości 440.000 zł, wydane na opiekę nad 200 psami, zostały publicznie rozliczone. Zamiast rozliczenia gminy z efektów jej zadania publicznego, prokurator preferuje domniemanie, że 200 psów spokojnie żyje na emeryturze w domu u hycla Siemińskiego (bo przecież nie w jego nadzorowanym schronisku, gdzie przebywać mogą wyłącznie zwierzęta bezdomne).

Pomimo oczywistej i stwierdzonej przez 2 instancje sądowe, wadliwości umów, prokurator nie widzi powodu, aby narażać na szwank interes finansowy hycla lub gminy - dlatego powództwa nie złoży.

Jeśli chodzi o prawną ochronę zwierząt, to już któreś z kolei stwierdzenie "wymiaru sprawiedliwości", że prawo jest, ale póki co, zachowajmy zdrowy rozsądek.